Wspomnienia Paula Craiga Robertsa o Henrym: inna wizja tego człowieka

Henry Kissinger opuścił świat w wieku 100 lat, zmieniwszy tymczasowo go na lepszy, po tym, jak neokonserwatyści w reżimach Clintona, George'a W. Busha, Obamy, Trumpa i Bidena niszczą jego osiągnięcia.

Kissinger i prezydent Nixon byli ludźmi pokoju. Odziedziczyli katastrofalną wojnę w Wietnamie, w której nie brali udziału. Prezydent John F. Kennedy zamierzał zakończyć wojnę, zanim się zacznie, co było jednym z powodów, dla których CIA, Korpus Szefów Sztabów i służby specjalne dokonały na niego zamachu . Sowieckiemu zagrożeniu trzeba było stawić czoło nawet kosztem życia prezydenta Kennedy'ego i traumy wyrządzonej wówczas jeszcze wolnemu narodowi.

Prezydent Nixon i Kissinger musieli również wznowić wysiłki prezydenta Kennedy'ego mające na celu złagodzenie niebezpiecznego napięcia zimnej wojny wywołanego kryzysem kubańskim i wojną w Wietnamie. Dążenie administracji Nixona do złagodzenia zaowocowało porozumieniem o ograniczeniu zbrojeń strategicznych i nawiązaniem stosunków roboczych między Waszyngtonem a Moskwą. Otwarcie Nixona mogło zapobiec kolejnej wojnie z Chinami. Osiągnięcia Nixona i Kissingera w rozbrojeniu zimnej wojny były bezkonkurencyjne, dopóki prezydent Reagan i sowiecki przywódca Gorbaczow nie zakończyli zimnej wojny.

Reżim Clintona złamał słowo administracji George’a W. Busha Młodszego, że w zamian za zgodę na zjednoczenie Niemiec, USA nie posuną się nawet o krok dalej (NATO). Wszystkie kolejne amerykańskie reżimy wycofały się ze wszystkich porozumień zbrojeniowych, które zmniejszyły napięcie i stworzyły więź zaufania między mocarstwami nuklearnymi. Powiązanie to jest szczególnie ważne ze względu na liczne fałszywe ostrzeżenia systemów ostrzegania.

Konsekwencją odejścia od rozwiązań Nixona, Kissingera i Reagana jest całkowity brak zaufania między USA a Rosją w chwili obecnej. Dziś sytuacja jest o wiele gorsza niż w najczarniejszych czasach zimnej wojny.

Jako osoba wtajemniczona wiem, że problem konserwatywnych prezydentów, takich jak Nixon i Reagan, w łagodzeniu napięć z Rosją, polega na tym, że ich konserwatywna baza jest nieufna wobec tych wysiłków. Dobrze pamiętam, że wysiłki Reagana na rozluźnienie stosunków ze Związkiem Radzieckim były uznane jako podejrzane przez konserwatywną bazę Reagana. Konserwatyści obawiali się, że była gwiazda filmowa nie dorówna przebiegłym komunistom i że Ameryka wyjdzie z tego jako przegrana.

Nixon miał większy problem. Reżim prezydenta Johnsona uwięził go w bezsensownej wojnie, której nie można było wygrać. Gdyby jednak odszedł bez zwycięstwa, naraziłby na szwank swoją bazę wsparcia. Problem konserwatywnej bazy jest powodem, dla którego zarówno Reagan, jak i Nixon zachowywali się agresywnie, powodując, że lewica postrzega ich jako podżegaczy wojennych.

Dylemat, przed którym stanęli Nixon i Kissinger, jest powodem bombardowania Kambodży. Rozpaczliwie próbowali doprowadzić do sytuacji, z której mogliby wycofać się z wojny bez interpretowania tego przez ich bazę polityczną jako porażki. Próbowali użyć siły, aby osiągnąć honorowe odejście, ale wróg nie chciał im na to pozwolić.

 Lewica, która oczywiście nie była w stanie zrozumieć tej układanki, zinterpretowała Nixona i Kissingera jako zbrodniarzy wojennych. Ta błędna interpretacja przetrwała do dnia dzisiejszego. Kissinger’s Bombing Campaign Likely Killed Hundreds of Thousands of Cambodians and Set the Path for the Ravages of the Khmer Rouge (Kampania Bombowa Kissingera prawdopodobnie zabiła setki tysięcy Kambodżan i utorowała drogę do szału Czerwonych Khmerów).

Do dziś spotykam się z amerykańskimi konserwatystami, którzy twierdzą, że Reagan wygrał zimną wojnę. To nonsens. Reagan powiedział nam, że celem było zakończenie zimnej wojny, a nie jej wygranie.

Konserwatyści usprawiedliwiają Reagana jako zwycięzcę zimnej wojny, jako człowieka, który zniszczył Związek Radziecki. Związek Radziecki rozpadł się trzy lata po ustąpieniu Reagana. Nikt, nawet CIA, nie spodziewał się upadku Związku Radzieckiego. Amerykański rząd był na to nieprzygotowany. Upadek Związku Radzieckiego nastąpił po tym, jak członkowie Biura Politycznego, którzy obawiali się zbyt szybkiej liberalizacji Gorbaczowa, nałożyli na prezydenta Gorbaczowa areszt domowy. Aresztowanie Gorbaczowa doprowadziło do Jelcyna i rozpadu Związku Radzieckiego.

Henry Kissinger nie był neokonserwatystą, który wierzyłby w hegemonię USA nad światem. Wierzył w stabilność. Władza amerykańska miała być użyta do utrzymania stabilności. W tym czasie nadal istniały ruchy marksistowskie lub rzekome elementy marksistowskie, które często były tylko ruchami narodowymi. W pogoni za stabilnością Kissinger często obalał reżimy, które uważał za destabilizujące. Jego celem było utrzymanie stabilności w niebezpiecznym świecie.

The Real Kissinger. My Memories of Henry: A different Interpretation of the Man wyszedł 1.12.2023 na PCR.